Stadion należy do hiszpańskiej drużyny piłkarskiej Real Madryt F.C. Turyści mogą zwiedzić tu każdy zakątek tchnący sławą i pracą sportowych idoli, a jednocześnie poznać historię tego jednego z najstarszych klubów sportowych. Tutaj każdy może poczuć się jak zawodowy piłkarz i cząstka ważnej historii.
Kiedy jeszcze Chamartín było miejscem zacisznym i spokojnym, ówczesnemu dyrektorowi klubu sportowego Real Madryt F.C. – Santiago Bernabéu – zaświtała idea stworzenia nowego i zarazem nowoczesnego miejsca dla swoich piłkarzy, które byłoby największym i najlepszym stadionem w całej Europie. Idea przerodziła się w czyn. 27 października 1944 roku położono kamień węgielny, co było możliwe dzięki udzieleniu Santaigo ogromnych kredytów przez hiszpańskie banki, a 14 XII 1947 roku stadion został zainaugurowany podczas meczu pomiędzy drużynami z Hiszpanii (Real Madryt) i Portugalii (Clube de Futebol Os Belenenses). Mecz obejrzało 75 tysięcy 145 widzów, z czego tylko 27 tysięcy 645 zajęło miejsca siedzące.
Pierwsza wielka renowacja stadionu miała miejsce w roku 1954 – od 19 czerwca w wydarzeniach sportowych może brać udział 125 tysięcy kibiców. W pół roku później decyzją Asamblea General de Socios Compromisarios stadion oficjalnie nazwano nazwiskiem swego twórcy – Santiago Bernabéu. W dwa lata później, w maju 1957 roku, odbył się tu pierwszy mecz przy oświetleniu elektrycznym, uznanym wówczas za najbardziej nowoczesny i najlepszy system elektryczny na świecie (w meczu zmierzyły się drużyny Real Madryt i Sport Club do Recife).
Kolejnym wielkim krokiem dla rozwoju stadionu były Mistrzostwa Świata w 1982 roku, które obchodzono w Hiszpanii. Za projekt przebudowy wzięli się bracia Luis i Rafael Alemany, synowie słynnego architekta Luis Alemany Soler, oraz Manuel Salinas. Prace trwały 16 miesięcy i pochłonęły 704 miliony pesos, z czego miasto Madryt wyłożyło 530 milionów pesos. Ze względu na nowe standardy oraz warunki postawione przez FIFA ograniczono liczbę miejsc dla kibiców do 90 tysięcy 800, z czego 24 tysięcy 550 znalazło się pod ochroną nowego dachu.
W połowie lat 80’ weszły nowe standardy, tym razem nad zmianami czuwało UEFA, a przebudowę zlecił ówczesny dyrektor klubu – Ramon Mendoza – grupie budowlanej Ginés y Navarro Construcciones, S.A. Kolejna renowacja rozpoczęła się zatem 7 lutego 1992 roku, kosztowała 5 milionów pesos, a stadion oddano ponownie do użytku w maju 1994 roku. Powstało wówczas trzecie, zachodnie skrzydło, unowocześniono windy oraz instalacje hydrauliczne.
Wraz z nastaniem Florentino Perez’a zmieniono nieco politykę eksploatowania stadionu. Nastawiono się na jego unowocześnienie oraz zwiększenie ilości udogodnień. W latach 2001 – 2006 zmieniono zatem fasadę Padre Damián, powstały nowe szatnie, boxy teatralne oraz strefy dla VIP’ów. W skrzydle zachodnim umieszczono specjalne pokoje dla gości honorowych, oraz specjalną strefę dla prasy, unowocześniono system audio-wizualny, nie zapomniano także o honorowaniu historii (sale trofeów) oraz miejscach spotkań i posiłków (bary, restauracje). Po tych wszystkich zmianach i przebudowach stadion może pomieścić 87 tysięcy 544 kibiców, którzy wszyscy mogą brać udział w meczu wygodnie siedząc. Widoczność jest niemalże tak samo dobra z każdego miejsca widowni.
W latach 2002 i 2004 stadion padł ofiarą zamachów terrorystycznych organizacji ETA. 24 października 2007 roku stadion otrzymał z rąk UEFA tytuł Stadionu Elitarnego, co równoznaczne jest z przyznaniem mu pięciu gwiazdek.
Stadion znajduje się w obrębie popularnej, jednej z najnowocześniejszych i najbardziej popularnych dzielnic – Chamartin, na skrzyżowaniu ulic: Paseo de la Castellana, Concha Espina, Padre Damián i Rafael Salgado. [Dzielnieca ta, często odwiedzana przez turystów, jest wyposażona w liczne, wygodne i tanie hotele oraz bazy noclegowe, z których często korzystają liczni turyści.]
